کد مطلب:148688 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
بیانات امام خمینی در جمع گویندگان مذهبی
ملت ما از طفل شش ماهه تا پیرمرد هشتاد ساله را در راه خدا فدا كرد و این اقتداء به بزرگمرد تاریخ، حضرت سیدالشهداء علیهاالسلام است.
حضرت سیدالشهداء علیهاالسلام به همه آموخت كه در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حكومت جائر چه باید كرد. با اینكه از اول می دانست كه در این راه كه می رود راهی است كه باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا كند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی كند، لكن عاقبتش را هم می دانست. اگر نبود این نهضت، نهضت حسین علیه السلام، یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه به مردم نشان می دادند و از اول، اینها اعتقاد به اسلام نداشتند و نسبت به اولیاء اسلام حقد و حسد داشتند. سیدالشهداء با این فداكاری كه كرد علاوه بر اینكه آنها را به شكست رساند و اندكی كه گذشت مردم متوجه شدند كه چه غائله ای و چه مصیبتی وارد شد و همین مصیبت موجب به هم خوردن اوضاع بنی امیه شد، علاوه بر این، در طول تاریخ آموخت به همه كه راه همین است. از قلت عدد نترسید، عدد كار پیش نمی برد، كیفیت اعداد، كیفیت جهاد اعداء مقابل اعداء آن
است كه كار را پیش می برد. افراد ممكن است خیلی زیاد باشند، لكن در كیفیت ناقص باشند یا پوچ و افراد ممكن است كم باشند، لكن در كیفیت توانا باشند و سرافراز.
قدرتهای بزرگ دنیا و آنهایی كه در بلوك شرق و غرب هستند، با انقلاب ما دشمن باشند، گو اینكه همه رسانه های گروهی دنیا بر ضد این نهضت قلم فرسایی كنند و دروغ پردازی، آنچه حقیقت است روشن خواهد بود و روشن خواهد شد و آن روزی هم كه حضرت سیدالشهداء را مظلوم شهید كردند، بعضی از اشخاصی كه بودند، او را به اسم خارجی و اینكه در حكومت حق وقت، قیام كرده است، این طور معرفی كردند. لكن نور خدا می درخشد و خواهد درخشید و عالم را خواهد از نور پر كرد.
تكلیف ما در آستانه شهر محرم الحرام چیست؟ تكلیف علمای اعلام و خطبای معظم در این شهر چیست؟ در این شهر محرم، تكلیف سایر قشرهای ملت چی هست؟ سیدالشهداء و اصحاب او و اهل بیت او آموختند تكلیف را، فداكاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان. همان مقداری كه فداكاری حضرت، ارزش پیش خدای تبارك و تعالی دارد و در پیشبرد نهضت حسین علیه السلام كمك كرده است، خطبه های حضرت سجاد علیه السلام و حضرت زینب علیهاالسلام هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تأثیر داشته است. آنها به ما فهماندند كه در مقابل جائر، در مقابل حكومت جور نباید زنها بترسند و نباید مردها بترسند. در مقابل یزید، حضرت زینب علیهاالسلام ایستاد و آن را همچو تحقیر كرد كه
بنی امیه در عمرشان همچو تحقیری نشنیده بودند و صحبتهایی كه در بین راه و در كوفه و در شام و اینها كردند و منبری كه حضرت سجاد علیه السلام رفت و واضح كرد به اینكه قضیه، قضیه مقابله غیر حق با حق نیست، یعنی ما را بد معرفی كرده اند، سیدالشهداء را می خواستند معرفی كنند كه یك آدمی است كه در مقابل حكومت وقت، خلیفه رسول الله صلی الله علیه و آله ایستاده است.
حضرت سجاد علیه السلام این مطلب را در حضور جمع فاش كرد و حضرت زینب علیهاالسلام هم. امروز كشور ما هم به همین نحو است. تكلیف ماها را حضرت سیدالشهداء معلوم كرده است، در میدان جنگ از قلت عدد نترسید، از شهادت نترسید. هر مقدار كه عظمت داشته باشد مقصود و ایده انسان، به همان مقدار باید تحمل زحمت بكند. ما باز درست نمی توانیم ادراك كنیم كه حجم این پیروزی چقدر است. دنیا بعد خواهد ادراك كرد كه این پیروزی ملت ایران چه حجمی دارد. به همانم حجمی كه این پیروزی دارد و این مجاهدت همان حجمی را كه دارد، كه ازائش مصیبتها هم باید حجم شان زیاد باشد. ما نباید متوقع باشیم كه همه قدرتها را دستشان را از منافعشان در اینجا و انشاءالله در منطقه كوتاه كردیم و متوقع این باشیم كه هیچ صدمه ای به ما وارد نمی شود. ما نباید متوقع باشیم كه با این همه پیروزی، ما همین طور سالم خواهیم ماند. ما همین طور روزمره، همانطوری كه سابق بوده حالا هم باید باشیم. تكلیف همه روحانیون، چه خطبایی كه منبر تشریف می برند، یا ائمه جمعه و جماعت و هر
كس كه با مردم سر و كار دارد و با آنها صحبت می كند، این است كه وضعیت قیام حضرت سیدالشهداء علیه السلام را به مردم درست بفهماند كه قیام برای چی بود، چه بود و با چه عده ای قیام شد و با تحمل چه مصایبی آن قیام به آخر رسید، كه به آخر نخواهد رسید.
این را باید همه گویندگان توجه بكنند و ما باید همه متوجه این معنا باشیم كه اگر قیام حضرت سیدالشهداء علیه السلام نبود، امروز هم ما نمی توانستیم پیروز بشویم. تمام این وحدت كلمه ای كه مبدأ پیروزی ما شد، برای خاطر این مجالس عزا و این مجالس سوگواری و این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد. سید مظلوان یك وسیله ای فراهم كرد برای ملت كه بدون اینكه زحمت باشد برای ملت، مردم مجتمعند. اسلام مساجد را سنگر قرار داد و وسیله شد از باب اینكه از همین مساجد، از همین جمعیتها، از همین جمعات، از همین جمعه ها و جماعات، همه اموری كه اسلام را به پیش می برد و قیام را به پیش می برد مهیا باشد و بالخصوص حضرت سیدالشهداء علیه السلام از كار خودش به ما تعلیم كرد كه در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی كه اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بكنند و باید آنهایی كه در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بكنند. كیفیت مبارزه را، كیفیت اینكه مبارزه بین یك جمعیت كم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، كیفیت اینكه قیام در مقابل یك حكومت قلدری كه همه جا را در دست دارد، با یك عده معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایی است كه حضرت
سیدالشهداء علیه السلام به ملت آموخته است و اهل بیت بزرگوار او و فرزندان عالی مقدار او هم فهماند كه بعد از اینكه آن مصیبت واقع شد باید چه كرد، باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همانطوری كه زینب علیهاالسلام در دنباله ی آن مصیبت بزرگی كه «تصغر عنده المصائب» ایستاد و در مقابل كفر و در مقابل زندقه صحبت كرد و هر جا موقع شد، مطلب را بیان كرد و حضرت علی بن الحسین علیه السلام با آن حال نقاهت، آنطور كه شایسته است، تبلیغ كرد.
شما آقایان روحانیون و همه روحانیونی كه در كشور هستند همه مكلفند به اینكه این نعمت خدا را، این عطیه الهی را حفظ كنند و شكر این نعمت را برآورند و شكر به این است كه تبلیغ كنند. آنچه كه سیدالشهداء عمل كرد آن ایده ای كه او داشت و آن راهی كه او رفت و آن پیروزی كه بعد از شهادت برای او حاصل شد و برای اسلام حاصل شد، به مردم روشن كنند و بفهمانند به همه كه مسأله مجاهده در راه اسلام آن است كه او كرد. می دانست كه با یك عده قلیل كمتر از صد نفر نمی شود مقابله با یك همچو ظالمی دارای همه چیز كرد.
شما باید تبلیغ كنید آقا، محرم است، این محرم را زنده نگه دارید. ما هر چه داریم از این محرم است و از این مجالس. مجالس تبلیغ ما هم از محرم است، از این قتل سیدالشهداء علیه السلام است و شهادت اوست. ما باید به عمیق این شهادت و تأثیر این شهادت در عالم برسیم و توجه كنیم كه تأثیر او امروز هم هست. اگر این مجالس وعظ و خطابه و عزاداری و اجتماعات سوگواری نبود، كشور ما پیروز
نمی شد. همه در تحت بیرق امام حسین علیه السلام قیام كردند. الان هم می بینید كه در جبهه ها وقتی كه نشان می دهند آنها را، همه با عشق امام حسین علیه السلام است كه دارند جبهه ها را گرم نگه می دارند. لكن در این اجتماعاتی كه در محرم و صفر می شود و در سایر اوقات، مبلغین عزیز و علمای اعلام و خطبای معظم باید مسائل روز را، مسائل سیاسی را، مسائل اجتماعی را و تكلیف مردم در یك همچو زمانی كه گرفتار این همه دشمن ما هستیم معین كنند، به مردم و به كشور بفهمانند كه ما در بین راه هستیم و باید تا آخر راه انشاءالله بروم. ما با این ترتیبی كه تاكنون بوده است كشور ما و افراد كشور ما بحمدالله حاضر بودند، با این ترتیب اگر پیش برویم، آخر كارمان به پیروزی مطلق می رسد، لیكن نباید سست بشویم.
این كشور ما كه قیام كرد، از اول هم كه قیام كرد جمهوری اسلامی و استقلال كامل و نه شرقی و نه غربی را اعلام به دنیا كرد و از اول اعلام كرد به دنیا كه ما نه تحت حمایت آمریكا و نه تحت حمایت شوروی و نه تحت حمایت هیچ قدرتی نیستیم. مائیم و تحت عنایات خدای تبارك و تعالی و پرچم توحید كه همان پرچم امام حسین علیه السلام است. وقتی این اعلام را شما به دنیا كردید و معلوم است پشت سر این اعلام، دنیا بر ضد شما خواهند قیام كرد.
از اول باید توجه به این معنا بكنید كه ما هم همانطوری كه سیدالشهداء علیه السلام در مقابل آن همه جمعیت و آن همه اسلحه ای كه آنها داشتند قیام كرد تا شهید شد، ما هم همین طور، ما هم برای شهادت
حاضریم. الان هم می بینید كه در عین حالی كه عده ای از بزرگان جمعه را از بین بردند، آنهایی كه الان هستند، تمام با روی گشاده اعلام می كنند تا مرز شهادت، این پست را داریم و حاضریم و همه باید این طور باشند. [1] .
حضرت سیدالشهداء علیهاالسلام به همه آموخت كه در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حكومت جائر چه باید كرد. با اینكه از اول می دانست كه در این راه كه می رود راهی است كه باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا كند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی كند، لكن عاقبتش را هم می دانست. اگر نبود این نهضت، نهضت حسین علیه السلام، یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه به مردم نشان می دادند و از اول، اینها اعتقاد به اسلام نداشتند و نسبت به اولیاء اسلام حقد و حسد داشتند. سیدالشهداء با این فداكاری كه كرد علاوه بر اینكه آنها را به شكست رساند و اندكی كه گذشت مردم متوجه شدند كه چه غائله ای و چه مصیبتی وارد شد و همین مصیبت موجب به هم خوردن اوضاع بنی امیه شد، علاوه بر این، در طول تاریخ آموخت به همه كه راه همین است. از قلت عدد نترسید، عدد كار پیش نمی برد، كیفیت اعداد، كیفیت جهاد اعداء مقابل اعداء آن
است كه كار را پیش می برد. افراد ممكن است خیلی زیاد باشند، لكن در كیفیت ناقص باشند یا پوچ و افراد ممكن است كم باشند، لكن در كیفیت توانا باشند و سرافراز.
قدرتهای بزرگ دنیا و آنهایی كه در بلوك شرق و غرب هستند، با انقلاب ما دشمن باشند، گو اینكه همه رسانه های گروهی دنیا بر ضد این نهضت قلم فرسایی كنند و دروغ پردازی، آنچه حقیقت است روشن خواهد بود و روشن خواهد شد و آن روزی هم كه حضرت سیدالشهداء را مظلوم شهید كردند، بعضی از اشخاصی كه بودند، او را به اسم خارجی و اینكه در حكومت حق وقت، قیام كرده است، این طور معرفی كردند. لكن نور خدا می درخشد و خواهد درخشید و عالم را خواهد از نور پر كرد.
تكلیف ما در آستانه شهر محرم الحرام چیست؟ تكلیف علمای اعلام و خطبای معظم در این شهر چیست؟ در این شهر محرم، تكلیف سایر قشرهای ملت چی هست؟ سیدالشهداء و اصحاب او و اهل بیت او آموختند تكلیف را، فداكاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان. همان مقداری كه فداكاری حضرت، ارزش پیش خدای تبارك و تعالی دارد و در پیشبرد نهضت حسین علیه السلام كمك كرده است، خطبه های حضرت سجاد علیه السلام و حضرت زینب علیهاالسلام هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تأثیر داشته است. آنها به ما فهماندند كه در مقابل جائر، در مقابل حكومت جور نباید زنها بترسند و نباید مردها بترسند. در مقابل یزید، حضرت زینب علیهاالسلام ایستاد و آن را همچو تحقیر كرد كه
بنی امیه در عمرشان همچو تحقیری نشنیده بودند و صحبتهایی كه در بین راه و در كوفه و در شام و اینها كردند و منبری كه حضرت سجاد علیه السلام رفت و واضح كرد به اینكه قضیه، قضیه مقابله غیر حق با حق نیست، یعنی ما را بد معرفی كرده اند، سیدالشهداء را می خواستند معرفی كنند كه یك آدمی است كه در مقابل حكومت وقت، خلیفه رسول الله صلی الله علیه و آله ایستاده است.
حضرت سجاد علیه السلام این مطلب را در حضور جمع فاش كرد و حضرت زینب علیهاالسلام هم. امروز كشور ما هم به همین نحو است. تكلیف ماها را حضرت سیدالشهداء معلوم كرده است، در میدان جنگ از قلت عدد نترسید، از شهادت نترسید. هر مقدار كه عظمت داشته باشد مقصود و ایده انسان، به همان مقدار باید تحمل زحمت بكند. ما باز درست نمی توانیم ادراك كنیم كه حجم این پیروزی چقدر است. دنیا بعد خواهد ادراك كرد كه این پیروزی ملت ایران چه حجمی دارد. به همانم حجمی كه این پیروزی دارد و این مجاهدت همان حجمی را كه دارد، كه ازائش مصیبتها هم باید حجم شان زیاد باشد. ما نباید متوقع باشیم كه همه قدرتها را دستشان را از منافعشان در اینجا و انشاءالله در منطقه كوتاه كردیم و متوقع این باشیم كه هیچ صدمه ای به ما وارد نمی شود. ما نباید متوقع باشیم كه با این همه پیروزی، ما همین طور سالم خواهیم ماند. ما همین طور روزمره، همانطوری كه سابق بوده حالا هم باید باشیم. تكلیف همه روحانیون، چه خطبایی كه منبر تشریف می برند، یا ائمه جمعه و جماعت و هر
كس كه با مردم سر و كار دارد و با آنها صحبت می كند، این است كه وضعیت قیام حضرت سیدالشهداء علیه السلام را به مردم درست بفهماند كه قیام برای چی بود، چه بود و با چه عده ای قیام شد و با تحمل چه مصایبی آن قیام به آخر رسید، كه به آخر نخواهد رسید.
این را باید همه گویندگان توجه بكنند و ما باید همه متوجه این معنا باشیم كه اگر قیام حضرت سیدالشهداء علیه السلام نبود، امروز هم ما نمی توانستیم پیروز بشویم. تمام این وحدت كلمه ای كه مبدأ پیروزی ما شد، برای خاطر این مجالس عزا و این مجالس سوگواری و این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد. سید مظلوان یك وسیله ای فراهم كرد برای ملت كه بدون اینكه زحمت باشد برای ملت، مردم مجتمعند. اسلام مساجد را سنگر قرار داد و وسیله شد از باب اینكه از همین مساجد، از همین جمعیتها، از همین جمعات، از همین جمعه ها و جماعات، همه اموری كه اسلام را به پیش می برد و قیام را به پیش می برد مهیا باشد و بالخصوص حضرت سیدالشهداء علیه السلام از كار خودش به ما تعلیم كرد كه در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی كه اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بكنند و باید آنهایی كه در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بكنند. كیفیت مبارزه را، كیفیت اینكه مبارزه بین یك جمعیت كم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، كیفیت اینكه قیام در مقابل یك حكومت قلدری كه همه جا را در دست دارد، با یك عده معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایی است كه حضرت
سیدالشهداء علیه السلام به ملت آموخته است و اهل بیت بزرگوار او و فرزندان عالی مقدار او هم فهماند كه بعد از اینكه آن مصیبت واقع شد باید چه كرد، باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همانطوری كه زینب علیهاالسلام در دنباله ی آن مصیبت بزرگی كه «تصغر عنده المصائب» ایستاد و در مقابل كفر و در مقابل زندقه صحبت كرد و هر جا موقع شد، مطلب را بیان كرد و حضرت علی بن الحسین علیه السلام با آن حال نقاهت، آنطور كه شایسته است، تبلیغ كرد.
شما آقایان روحانیون و همه روحانیونی كه در كشور هستند همه مكلفند به اینكه این نعمت خدا را، این عطیه الهی را حفظ كنند و شكر این نعمت را برآورند و شكر به این است كه تبلیغ كنند. آنچه كه سیدالشهداء عمل كرد آن ایده ای كه او داشت و آن راهی كه او رفت و آن پیروزی كه بعد از شهادت برای او حاصل شد و برای اسلام حاصل شد، به مردم روشن كنند و بفهمانند به همه كه مسأله مجاهده در راه اسلام آن است كه او كرد. می دانست كه با یك عده قلیل كمتر از صد نفر نمی شود مقابله با یك همچو ظالمی دارای همه چیز كرد.
شما باید تبلیغ كنید آقا، محرم است، این محرم را زنده نگه دارید. ما هر چه داریم از این محرم است و از این مجالس. مجالس تبلیغ ما هم از محرم است، از این قتل سیدالشهداء علیه السلام است و شهادت اوست. ما باید به عمیق این شهادت و تأثیر این شهادت در عالم برسیم و توجه كنیم كه تأثیر او امروز هم هست. اگر این مجالس وعظ و خطابه و عزاداری و اجتماعات سوگواری نبود، كشور ما پیروز
نمی شد. همه در تحت بیرق امام حسین علیه السلام قیام كردند. الان هم می بینید كه در جبهه ها وقتی كه نشان می دهند آنها را، همه با عشق امام حسین علیه السلام است كه دارند جبهه ها را گرم نگه می دارند. لكن در این اجتماعاتی كه در محرم و صفر می شود و در سایر اوقات، مبلغین عزیز و علمای اعلام و خطبای معظم باید مسائل روز را، مسائل سیاسی را، مسائل اجتماعی را و تكلیف مردم در یك همچو زمانی كه گرفتار این همه دشمن ما هستیم معین كنند، به مردم و به كشور بفهمانند كه ما در بین راه هستیم و باید تا آخر راه انشاءالله بروم. ما با این ترتیبی كه تاكنون بوده است كشور ما و افراد كشور ما بحمدالله حاضر بودند، با این ترتیب اگر پیش برویم، آخر كارمان به پیروزی مطلق می رسد، لیكن نباید سست بشویم.
این كشور ما كه قیام كرد، از اول هم كه قیام كرد جمهوری اسلامی و استقلال كامل و نه شرقی و نه غربی را اعلام به دنیا كرد و از اول اعلام كرد به دنیا كه ما نه تحت حمایت آمریكا و نه تحت حمایت شوروی و نه تحت حمایت هیچ قدرتی نیستیم. مائیم و تحت عنایات خدای تبارك و تعالی و پرچم توحید كه همان پرچم امام حسین علیه السلام است. وقتی این اعلام را شما به دنیا كردید و معلوم است پشت سر این اعلام، دنیا بر ضد شما خواهند قیام كرد.
از اول باید توجه به این معنا بكنید كه ما هم همانطوری كه سیدالشهداء علیه السلام در مقابل آن همه جمعیت و آن همه اسلحه ای كه آنها داشتند قیام كرد تا شهید شد، ما هم همین طور، ما هم برای شهادت
حاضریم. الان هم می بینید كه در عین حالی كه عده ای از بزرگان جمعه را از بین بردند، آنهایی كه الان هستند، تمام با روی گشاده اعلام می كنند تا مرز شهادت، این پست را داریم و حاضریم و همه باید این طور باشند. [1] .
[1] صحيفه نور، ج 17، ص 62.